Vol vertrouwen studeerde ik af in 2008. Hbo bedrijfskunde. De docenten vertelde mij toch echt dat ik minimaal manager zou worden met dit papiertje op zak. Na een maandje zoeken naar een baan ‘op niveau’ werd mijn vader het zat. “Dan ga je maar naar het uitzendbureau” “Dat nooit!”, riep ik hem na, stormend de trap op.
En ja, daar was de vacature van intercedent bij het uitzendbureau. Van alles wat, precies mijn baan. Tien jaar lang leerde ik mensen kennen en het werk dat ze deden. Fascinerend. De vervolgstap zette ik bij BAM als corporate recruiter.
En daar was corona. Verplicht thuis. Als een opgesloten tijger gromde ik tegen de muren om mij heen. En ineens viel het leuke aspect van de baan weg. Weinig contact met mensen, niet dartelend over de werkvloer, geen grappen en grollen. Aangewezen op de online matches. Ook daar maakte ik een feest van. Online kan je ook bingo’s organiseren en ik schreef blogs over thuiswerken.
En daar kreeg ik plezier in. Schrijven. Humoristisch, zelfspot, de harde werkelijkheid. De passie voor het schrijven groeide. Hier wil ik meer van weten. De tenderwereld ontdekte ik bij BAM. Spannende sessies achter gesloten deuren, de vreugde en grafstemming na de uitslag. Ik zag het, ik wilde het.
Daar was Thomas. Hij zag iets in mij. Het eerste jaar was bikkelen, janken, vallen, opstaan en doorbeuken. En na een jaar had ik het goed onder de knie. Eigen klanten, eigen projecten, veel lol!
Dat eigen winkeltje bleef knagen en in april 2023 maakte ik de keuze. Ik word eigen baas! Vol enthousiasme en energie richt ik me op ‘mijn eigen’ tenders. Vol gas.
En die Mercedes? Die staat nog steeds niet op de dijk.
Marlous
